ΟΜΑΔΑ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ
ΘΟΥΚΥΔΙΔΗ, ΙΣΤΟΡΙΑΙ Γ' 82 -83
Ο ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟΣ ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΘΟΥΚΥΔΙΔΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΣΚΕΨΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ

   Σύμφωνα με το Θουκυδίδη ο τρόπος σκέψης των Ελλήνων κατά τον εμφύλιο πόλεμο είναι διαφορετικός απ’ ό,τι σε περίοδο ειρήνης. Οι άνθρωποι όταν επικρατούσε ειρήνη και ηρεμία, ευημερούσαν και μπορούσαν να προοδεύσουν ανενόχλητοι καθώς συνεργάζονταν μεταξύ τους. Η ανθρώπινη φύση όμως δε δρα με τη λογική κατά την περίοδο πολέμου, αλλά με το συναίσθημα, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση που και οι δύο πλευρές (Ολιγαρχικοί - Δημοκρατικοί) προσπαθούσαν να εκμεταλλευτούν τους αντιπάλους τους. Δηλαδή, με την οποιαδήποτε ευκαιρία που τους δινόταν όταν έβλεπαν ότι οι αντίπαλοί τους αδυνατούσαν, καλούσαν τους συμμάχους τους (Σπαρτιάτες, Αθηναίους) αντίστοιχα για να καταστρέψουν τους εχθρούς τους και να ενισχυθούν οι ίδιοι, με σκοπό να ανατρέψουν το πολίτευμα. Λόγω του κλίματος και των στερήσεων ο πόλεμος γίνεται δάσκαλος της βίας και οι άνθρωποι προχωρούν σε ακρότητες ξεχνώντας ότι πάνω απ’ όλα είναι άνθρωποι.